ಧರ್ಮ V/s ರಿಲಿಜನ್
ಧರ್ಮ ಎಂತರೆ ಒಳಿತು ಮಾಡುವುದು, ನೀತಿ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು ಎಂದು ನೀವು ಭಾವಿಸುವುದಾದರೆ ಅಂತಹ ತತ್ವ ಹೇಳಿದ ಧರ್ಮಗಳು ಮೂರು. -
1. ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮ
2. ಜೈನ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು
3. ಲಿಂಗಾಯತ ಧರ್ಮ
- ಈ ಮೂರೂ ಧರ್ಮಗಳು ಹಲವಾರು ಸಮಾನ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಬಹಳ ಮುಕ್ಯವಾಗಿ ಈ ಮೂರು ದರ್ಮಗಳು ವೇದಗಳನ್ನು, ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳನ್ನು ಸಾರಾಗಟಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದವು. ಮನುಷ್ಯನ ಲೌಕಿಕ ಹಾಗೂ ಬೌದ್ಧಿಕ ಏಳಿಗೆಯ ಗುರಿಯನ್ನು ಶ್ರಮ- ಕಾಯಕದ ಮೂಲಕವೇ ಸಾಧಿಸುವ ದಾರಿ ಹೇಳಿದವು. ಲೋಕದ ಇರವು ಮತ್ತು ಮನುಷ್ಯನ ಅರಿವನ್ನು ವಸ್ತುನಿಷ್ಟವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದವು. ಪರಮಾತ್ಮನ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದವು. ಒಳ್ಳೆಯ ನಡತೆಯನ್ನು ಬೋಧಿಸಿದವು. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಇವುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಧರ್ಮಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇನೆ.
ಇನ್ನು, "ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಏನು?" ಅಂತ ನೀವು ಕೇಳಿದರೆ ನನ್ನ ಸ್ಪಷ್ಟ ಉತ್ತರ ಇಷ್ಟೆ- ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ರಿಲಿಜನ್ ಇದೆ. ಇದು ವೇದವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ ಆತ್ಮ - ಪರಮಾತ್ಮಗಳ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೊಂದಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ರಿಲಿಜನ್. ದ್ವೈತ, ಅದ್ವೈತ, ಉಪನಿಷತ್ತು ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ರಿಲಿಜನ್ ಒಳಗೆ ಬರುತ್ತವೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಆರ್ಯ ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯ ವರ್ಣಾಶ್ರಮ ಸಿದ್ದಾಂತವಿದೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ರಿಲಿಜನ್ ಮತ್ತು ವರ್ಣಾಶ್ರಮಗಳು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಈ ದೇಶದ ವೈದಿಕ ರಿಲಿಜನ್ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನೇ ಸನಾತನ ಧರ್ಮ ಎಂದು ಕಟ್ಟುಕತೆ ಪುರಾಣಗಳ ಮೂಲಕ ನಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಈ ಸನಾತನ ರಿಲಿಜನ್ ದೇವರು ಪರಮಾತ್ಮನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಗುಲಾಮರಾಗಿಸುವ ಒಂದು ಹುನ್ನಾರದ ರಿಲಿಜನ್ ಮಾತ್ರ. ಇದರ ಹೊರತಾದ ಯಾವ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕವೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಪಾಪ - ಪುಣ್ಯ, ಪೂರ್ವಜನ್ಮ ಕರ್ಮಗಳನ್ನು, ಸ್ವರ್ಗ ನರಕಗಳನ್ನು ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ.
ರಿಲಿಜನ್ ಎಂದರೆ ನಾನು ಮತ್ತು ಹೊರಗಿನ ಚೇತನವೊಂದರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ವಿವರಿಸಿಕೊಂಡು, ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ ಗತಿಗೆ ಆ ಚೇತನವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುವ ಇಲ್ಲವೇ ಹೊಣೆ ಮಾಡುವುದು. ಆದರೆ ಧರ್ಮ ಎಂದರೆ ಅಂತಹ ಯಾವುದೇ ಅತಿಮಾನುಷ ಚೇತನದ ಕುರಿತು ಮಾತಾಡದೇ ಸಹಮನುಷ್ಯರು ಬದುಕುವ ರೀತಿ ನೀತಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಚಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ನಾವು ಮೊದಲು ಅರಿಯಬೇಕು.
ಹಿಂದೂ ಎನ್ನುವ ಧರ್ಮ ಎಂದೂ ಹುಟ್ಟೇ ಇಲ್ಲ. ಮೂಲ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಪರಂಪರೆಗಳ ಮೇಲೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಬುಡಕಟ್ಟು, ಮಾತೃಪ್ರದಾನ, ಫಲವಂತಿಕೆಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಮೇಲೆ ನಾನು ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ವೈದಿಕ ರಿಲಿಜನ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸವಾರಿಯನ್ನೇ "ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ" ದ ಚೌಕಟ್ಟು ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ದೇಶದ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರನ್ನು ಮಂಗ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವರು ಹೇಳುವಂತೆ ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ, ಸಂತರು ಹೇಳಿದ ಧರ್ಮ, ಗಾಂಧಿ ಹೇಳಿದ ಧರ್ಮ ಅಂತೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡುವುದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ವೈದಿಕ ರಿಲಿಜನ್ ಒಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದೆ.
ಕ್ರಿ. ಪೂ 5 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಪರ್ಶಿಯನ್ ದೊರೆ ಡೇರಿಯಸ್-II ಸಿಂದ್ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತನ್ನ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಾಗ ಸ ಕಾರ ಬರದೇ ಹಿಂದ್ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದೇ ಹಿಂದೂ ಎಂಬ ಪದದ ಮೂಲ. ನಂತರ ಮೊಗಲರು "ಹಿಂದೂ‌ಸ್ತಾನ" ಎಂದು ಕರೆದರು. ಆದರೆ ಅದು ಧರ್ಮ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಬ್ರಿಟಿಶರು ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲದ, ಕ್ರೈಸ್ತ ಪಾರ್ಸಿಗಳಲ್ಲದವರನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾ ತಮ್ಮದೇ ರಿಲಿಜನ್ ರೀತಿ ಇವರಿಗೂ ರಿಲಿಜನ್ ಇದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಹಿಂದೂ ರಿಲಿಜನ್ ಎಂದು ನೇಮಕ ಮಾಡಿದರು. ಹೀಗೆ ಸೊ ಕಾಲ್ಡ್ ಹಿಂದೂ ರಿಲಿಜನ್ ಪಾರ್ಸಿ-ಮೊಗಲ್-ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು.
ಯಾವುದೇ ವೇದದಲ್ಲಿ, ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮ ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಎಂಬ ಪದ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ.
ಹೀಗಾಗಿ, ಭಾರತಕ್ಕೆ ತಡವಾಗಿ ಬಂದ ರುಗ್ವೇದಿಗಳ ವೈದಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನೇ ಸನಾತನ ಧರ್ಮ ಎಂದು ಕರೆಯುವವರು ಪರಮ ಅಜ್ಞಾನಿಗಳು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಈ ವೈದಿಕ ಸನಾತನ ಇಲ್ಲಿ ನೆಲೆಯೂರುವುದಕ್ಕೆ 6000 ವರ್ಷಗಳ ಮೊದಲು ಇಲ್ಲಿ ದ್ರಾವಿಡರ ಹರಪ್ಪಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಚಿಗುರೊಡೆದಿತ್ತು. ಅವರು ಇಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ನಗರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಾಗಿ, ನಾಗರಿಕತೆಯಾಗಿ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಇದರ ಮುಂದುವರಿಕೆಯಾಗಿಯೇ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಚಾರ್ವಾಕ, ಲೋಕಾಯತ, ಸಾಂಖ್ಯ, ಜೈನ, ಬೌದ್ದ, ಆಜೀವಿಕ ಮೊದಲಾದ ತತ್ವ ಚಿಂತನೆಗಳು ಬೆಳೆದವು. 12 ನೇ ಶತಮಾನದ ಲಿಂಗಾಯತ ಕೂಡಾ ಅದೇ ತತ್ವಪ್ರಣಾಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ "ವೇದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಪುರಾಣಂಗಳೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟಣವ ಕುಟ್ಟುತ್ತ ನುಚ್ಚು ತೌಡು ಕಾಣಿಭೋ| ಇವ ಕುಟ್ಟಲೇಕೆ? ಎಂದು ಶರಣರು ನಿವಾಳಿಸಿ ಒಗೆದರು.
ಭಾರತದ ಮೂಲ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಅವುಗಳ ಮೂಲತತ್ವ ಚಿಂತನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯ, ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗಳು ಇಂದು ಎಂದಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಈ ಮೂಲದರ್ಮಗಳು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮೂಲ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಮೇಲಿನ ಸನಾತನ ರಿಲಿಜನ್ ನ ದಾಳಿಯನ್ನು ತಡೆಯದೇ ಇದ್ದರೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಉಳಿಗಾಲವಿಲ್ಲ.
ದೇಶದ ಮಹಾನ್ ಧರ್ಮಗಳು ಉಳಿಯಲಿ ಡುಬಾಕ್ ಸನಾತನ ತೊಲಗಲಿ.
